SelfQuest heeft deze week als thema ademhalen. Iets wat iedere dag gebeurt, waar je leven mee begint en mee eindigt. Iets wat we zo normaal vinden dat we er nauwelijks bij stil staan.
Er schuilt veel kracht in ademhalen. Het geeft zeker mogelijkheden tot zelfontwikkeling en zelfontplooiing. Ook veel meer dan ik verwacht had helpt het mij in mijn persoonlijke groei. En een deel van de podcast gaat daarover. De ademsessie die ik bij Claudia heb gevolgd en de indrukken, lessen en acties de me dat gebracht heeft.
Daarnaast aandacht voor Claudia, haar traject, haar werk en haar pad op persoonlijke groei.
Diverse links
Transcript
Is zelfontwikkeling een thema in je leven.
Ja nou ja niet bewust als in dat ik 's ochtends mijn dag inplan en dan denk hoeveel uur ga ik aan zelfontwikkeling besteden. Maar wel in de zin dat het bewust worden van wat ik doe, de redenen waarom ik het doe en de achtergrond dat dat me interesseert dat ik daar van leer en leren wil. In die zin is het een thema. Het is eigenlijk gewoon de ervaring van het leven ofzo daar hoort er dan dan gewoon bij.
Het is geen apart iets het is wie je bent.
Ja Ja denk het wel
Is het ergens begonnen voor jou?
Nou ja toen ik geboren werd denk ik misschien daarvoor al wel maar als ik denk dat ik je vraag goed begrijp denk dat daar echt wel een verandering is geweest toen ik een beetje door lichamelijke pijn een beetje op dat pad geduwd ben. Omdat alles wat ik toen deed hij deed alle voor de hand liggende oplossing die werkte niet voor mij. Dus toen ben ik dus zelfontwikkelingspad op gedwongen.
Wie dwingt je dan?
Ik denk mijn eigen urge om een probleem op te lossen. Dat is een hele menselijke eigenschap om alsmaar problemen op te lossen. En pijn is daarin wel een groot probleem, is dat een groot obstakel.
Wil je daar iets over vertellen
Ik ben heel simpel door mijn rug gegaan een paar jaar geleden. Vier en een half jaar geleden. Wat op zich niet een heel bijzonder ding is wat gebeurt. Van tiener af aan is dat regelmatig voorgekomen. Toen ging het ook altijd vanzelf weer weg alleen dit keer bleef het en toen ging het niet weg. Mensen die dit al wel eens eerder al hebben meegemaakt die weten dan hoe dat voelt dat je echt een paar weken niet mobiel bent. De eerste paar dagen zelfs niet kunt lopen. En die pijn die ging eigenlijk nooit meer weg. Dat heeft wel een jaar of 3,5 tot 4 geduurd. En echt periodes ook weer wederom zeg maar door mijn rug gegaan niet kunnen lopen niet mobiel zijn niet kunnen doen wat ik allemaal wilde doen.
Daar zit dan ook veel medisch trajecten in?
Dat dat valt op zich wel mee want je gaat naar een arts en dan wordt er gekeken of er iets geks te vinden is en dat was nooit te vinden. Dan ben je in het medisch circuit al snel uitgepraat. Wel fysiotherapie, heel veel fysiotherapeute gezien. Allemaal verschillende disciplines, allemaal verschillende kanten. Ik heb hele programma’s en oefeningen ik heb het allemaal gedaan. Dus in die zin wel, veel op het lichamelijke gefocused geweest.
Kun je het moment herinneren dat die focus verlegd werd. Van het lichamelijke meer naar jezelf ging als geheel.
Ik kan me niet zozeer één moment herinneren. Ik kan wel herinneren dat ik, waarschijnlijk heeft iemand tegen mij gezegd misschien is het niet lichamelijk, misschien is het toch meer iets mentaals of iets psychisch. Dan hoor je dat en dan denk je, zal wel, en dan hoor je het nog een keer en dan hoor je verhalen van andere mensen dus dat is iets wat dan groeit. Op een gegeven moment ging ik wat meer over wegen misschien moet ik dan toch maar een keer naar een psycholoog gaan. Zo gaat dat toch een beetje leven. Er kwam een moment dat ik dacht laat ik nu toch maar eens gaan, wat heb ik toen gedaan eigenlijk, een hapto therapeut bezocht. Toch met iemand gaan praten. Niet zozeer direct in het echte klinische circuit, het hele artsentraject, naar ziekenhuis enzo heb ik eigenlijk nooit gedaan. Ik heb altijd wel een beetje de alternatieve weg bewandeld. Zo zou je het kunnen zeggen.
En is dat dan iets waar je van het een in het ander rolt omdat de een je niet brengt wat je zoekt en je naar de ander gaat.
Ja dat kan een reden zijn om van het een in het ander te rollen want is inderdaad wel zo dat ik heel veel verschillende dingen ontdekt heb en geprobeerd heb en gedaan heb. Maar dat was soms omdat het omdat ik voelde nee dit is het niet voor mij, dit werkt niet voor mij. Soms omdat ik dacht oh interessant en hoe zit het dan met dit en dan ga ik weer iets nieuws proberen. Dus het zit ook heel erg in mijn aard om nieuwe te proberen, nieuwe dingen te doen, het onbekende opzoeken.
En dan zeg je het was niet het klinische deel of meer het alternatieve deel. Wat zijn dan dingen die daarvan herinnert van vragen of of dingen die het getriggerd heeft bij jou. Je komt bij mensen terecht, mensen zeggen die klachten kunnen psychisch zijn, mentaal. Dan wordt er zo’n vraag aan je gesteld, dat doet is met je dat resoneert, en dan komen er nieuwe vragen. Dat proces een beetje.
In het begin had ik vooral wel ik was er echt van overtuigd dat ik dat ik mentaal heel sterk was en dat ik echt wel heel stabiel in het leven stond. Dat ik niet echt problemen had dat er niet heel veel te ontdekken of te ontwikkelen. Daar was ik toen dee tijd nog helemaal niet zo mee bezig Dat is helemaal nog niet zo lang geleden dus die haptotherapeut waar ik naar toe ben gegaan dat was eigenlijk ook zonder verwachtingen gewoon ook niet zo goed weet van nou ja ik ga het maar proberen want ik weet het anders ook niet meer. Dus dat was meer een beetje op die manier dus het was. Op de één of ander manier ben ik daar naar toe bewogen maar ik heb daar niet zozeer heel erg een moment. Ineens zat ik bij haar op de stoel, zo een beetje. Wel goede verhalen gehoord van mensen om me heen die eigenlijk ook niet zo goed wisten wat zijn nou eigenlijk precies deed deze haptotherapeut. Maar het werkte wel ja, gek genoeg heeft dat me overgehaald om het te proberen.
Want even gewoon fast forward naar vandaag dat pijn deel in jouw leven is weg of onder controle of?
Ja dat is een vraag waar ik denk ik wel urenlang antwoord op kan geven. De pijn zoal hij was is weg dus die is er niet meer maar hij is weg maar als ik het nu gewoon vertel in de woorden hoe ik het nu zou vertellen dan is het dus de spanning de stress en de angst voor de pijn die is er nog en dat is één van mijn persoonlijke processen op dit moment. Mijn persoonlijke reis is dat ik dat de pijn nu weg is maar dat ik in mijn leven soms nog wel beperkt wordt door de angst om weer deze pijn te hebben. Weer geblesseerd te raken. Ik sport heel veel of om door mijn rug te gaan en dan weer niet te kunnen lopen. Dus eigenlijk is het trauma nu meer dat de pijn er was dan dat de pijn er is.
Je vertelt waar je nu staat, zou je een stap kunnen vertellen in jouw ontwikkeling hoe dat gegaan is die wel al in het verleden ligt zeg maar, die haptonoom of op een andere plek waarvan je zegt nou dat is, als ik nu zo terug kijk, is dat ook een belangrijke stap, een belangrijk moment voor mij geweest.
Als ik terug denk aan de haptonoom wat daar een belangrijk moment is geweest waardoor ik ook op het mentale, emotionele pad ben gebleven lange tijd is dat zij mij het advies gaf om, ze zei ik wil je niet een label geven of in een hokje stoppen. Ga maar eens lezen over PTSS ze vroeg eerst of ik wist wat het was. Ja dat is wat veteranen hebben als ze terugkomen uit de oorlog, dat weet ik wel dus ik vond de vraag van haar heel gek natuurlijk op dat moment. Toen ging ik er over lezen en dan over de variant complexe PTSS. Daar vielen heel veel puzzelstukjes op hun plek. Ook over de pijn, ook over de manier waarop ik met mijn lichaam omgeving. De manier waarop ik mijn leven leiden en dacht dat alles wel prima met me was. Wat ook was als ik had niet perse probleem maar ik liep wel tegen dingen aan. Het was niet een feest maar wel een feest van herkenning. Daar ben ik heel erg van geschrokken dat ik echt de dingen waar je dagelijks zeg maar ik voel en hoe ik me voelde daar is gewoon een naam voor bedacht en dat heeft me ook wel doen bewegen om daar echt mee aan de slag te gaan. Heel veel over te lezen en onderzoek te doen en dat is wel echt een beetje mijn plad geworden.
Is dat pad dan helen of is dat pad dan dealen en ermee omgaan.
Het voelt als helen, alleen de heling is iets wat voortkomt uit het leren dus het pad is leren, leren en ervaren en voelen. Daar kan heling uitkomen. Want ik denk als je het pad heling volgt daar ga je jezelf erg in teleurstellen denk ik. En als het een nieuwsgierig pad is dan is het een stuk vervullender denk ik, dan dat je op zoek bent naar heling
Een bijzondere tocht
Ja een hele mooie, daarom zit ik nu hier.
Want als dat pad leren is en groeien en daar komt dan heling uit, zo vat ik het even samen. Dat is jouw weg als je dan zo eens even 4 jaar terug zou gaan je zou dat weten, dat was een feit op dat moment. Denk je dat het pad anders was gegaan.
Ik denk dat als iemand mij dit verteld had dan had ik dat helemaal niet begrepen. Dan had ik waarschijnlijk gedacht dat ik het had begrepen. Dus nee ik denk dat ik ook precies daar moest beginnen waar ik begonnen ben dus ja misschien was het dan wel anders gegaan. Dan was het niet waardevoller geweest dus het had precies daar moeten beginnen. Als iemand mij de kant-en-klare oplossing had gegeven dan dat ik waarschijnlijk nog met mijn pijn rondgelopen. Als iemand had gezegd als jij nu dagelijks yogaoefeningen, mediteert, noem maar een paar van dat soort tools die we kunnen gebruiken en ik had dat gedaan dan had dat waarschijnlijk. Ja dan mist dat toch een soort begrip, leren, de ervaring van het ontdekken wat mijn lichaam nodig heeft. Het heel erg mijn eigen maken van mijn pad.
En dat pad is voor jou met name spiritueel geweest.
Ja althans dat ligt eraan wat is spiritueel dat is misschien weer een hele andere podcast. Wat in ieder geval voor mij spiritueel betekent is ontdekken wat echt bij mij past. Ontdekken wat de ongecensureerde versie is van Claudia, misschien is dat wel een mooie omschrijving. De onvoorwaardelijke Claudia en dat is een heel verschil met de voorwaardelijkheid waarmee we zo worden opgevoed. Een spirit is wezenlijk is wezen, ziel of voor mij is dit het in ieder geval. Dat strookt niet met alle voorwaarden waar we mee leven. Hoe we eruit horen te zien, wat we horen te doen op dagelijkse basis. Wie onze vrienden zouden moeten zijn wie onze familie zouden moeten zijn. Gewoon alles wat ze zouden moeten doen dat staat voor mij weg van spiritualiteit. In die zin zou je kunnen zeggen dat ik inderdaad op zoek ben naar hoe kan ik zo onvoorwaardelijk mogelijk mijn leven leiden. Dat ontdek ik op heel veel verschillende manieren. Een manier daarvan is ademwerk, een andere manier stembevrijding. Stembevrijding, wat inhoudt mijn stem laten horen door te zingen, en ook door expressie te geven en te uiten elke manier hoe een kind dat zou doen dus ik ga niet in de supermarkt op de grond liggen krijsen maar ik ontdek wel dat als ik boos ben dat ik soms me wil uiten op een bepaalde manier. Dat hoort niet, dat doen we normaal gesproken niet. Als je op een mooi spiritueel pad bent, je begeeft onder de mensen die daar ook aan het ontdekken zijn dan kan je dat misschien wel een keer uitproberen, kijken hoe dat voelt.
Ademwerk is eigenlijk de aanleiding om bij elkaar te zijn. Jij doet ademsessies dat wist ik. Ik heb vorige week een ademsessie gedaan waar we het zeker over gaan hebben. Kun je eens vertellen wat dat is voor mensen die dat nog nooit gehoord of gedaan hebben.
Je hebt ademwerk in heel veel verschillende vormen. En de adem is eigenlijk het meest pure en natuurlijke wat je hier op aarde doet denk ik. Het is het eerste dat je doet en het laatste dat je doet in het leven. Daar valt zo ontzettend veel over te leren en alles, je hele lichaam, maar ook je energie je emotie, je gedrag, je mentale, je wijsheid je intelligentie. Het hangt allemaal ontzettend samen met de adem. Het heet dan ademcoach wat ik doe. Ik weet veel over de adem, ik ben er een ontzettende geek in dus ik leer er heel veel over. Wat ik doe in de sessies, zoals jij dat ook gedaan hebt, is de ademhaling gebruiken om in een staat van zijn te komen die veel minder mentaal is dan waar we dagelijks in zitten. Door dat te doen geef je je lichaam eigenlijk de ruimte om het over te nemen. Je geeft je lichaam de ruimte om te spreken en te doen wat er nodig is. Dus eigenlijk ga je mentaal uit de weg zodat je lichaam je emotionele lichaam, je fysieke lichaam je eigenlijk hele nieuwe mooie inzichten kan geven. Inzichten die je later krijgt en waar dan de verbanden die worden wel gelegd laten. Dieper zakken in wie je werkelijk bent dat is mentaal een stuk lastiger dan als we het doen in een ademsessie waarbij je lichaam een hele mooie taal spreekt en heel veel te vertellen heeft.
Ik ben wel benieuwd, je komt op dat pad, ik neem dat je dat een keer zelf doet. Is het dat het begint met zelf doen of is dat begint met een onderzoekende houding van jou die daar in terecht komt in een soort van lezen en denkt van hee.
Ja en ook de mensen om mij heen. Ik zit nog steeds in een hele mooie vrouwengroep. We komen nog iedere maand bij elkaar en het zijn vrouwen die net als ik nieuwsgierig zijn naar nieuwe manieren om het leven in te richten. Daar zit ook een ademcoach in. Inmiddels zijn we met z’n tweeën. Haar verhalen hebben mij eigenlijk heel erg nieuwsgierig gemaakt en heb ik het geprobeerd en werkt het zo mooi, voor mij ook, dat ik eigenlijk vooral meer over wilde leren. Ik had niet zozeer de ambitie om ademcoach te worden. Ik wilde er wel meer over leren. Dat kon dat in de vorm van de opleiding volgen waar je dan ademcoach wordt. Toen bleek dat ik er best talent voor had en toen ben ik het toch ook maar gaan doen.
Als je nu eens één, twee dingen noemt waarvan je zegt dat haal k daar echt uit als ik dat zelf doe. Als jij zelf zo’n sessie ondergaat.
Loslaten, dus overgeven aan het proces sowieso in een echt levenslange reis voor mij. Maar echt ontspannen en vertrouwen in het proces. Alles wat er dan ook gebeurt in zo’n sessie precies is wat er moet gebeuren, alles is ok. Mentaal uit de weg gaan maar dat is een hele lastige. Dat is iets wat we met meditatie bijvoorbeeld ook proberen en dat is misschien wel de grap van dit soort dingen. Hoe harder je dat probeert hoe slechter het gaat. Dus ik weet niet of nu het beste advies is. Dat is wel iets wat ik eruit haal. Als ik uit de weg ga, ja dan leer ik het meest.
Ik is dan je mentale kracht
Ik ga toch noemen, ik ben wat allergisch voor het woord, ik kies toch ego, je persoonlijkheid. Ik kan onderscheid maken tussen je persoonlijkheid en je essentie dus wie je bent dus de persoonlijkheid die is wel vaak aan het stuur ja. Een ademsessie nodigt heel erg uit om eens iemand anders aan het stuur te zetten van die bus die maar blijft rijden.
Het is wel mooi want ik vraag je wat haal je uit die ademsessies en loslaten is het eerste woord. Het is mijn thema van de ademsessie alleen maar hoor, maak je geen zorgen. Verder kan ik alles prima loslaten ik ben helemaal loslaat man. Loslaten is het thema en ja als ik moet vertellen wat ik ervaren heb. Het gaat over een bepaalde manier ademen. Je noemde het de Wim Hof methode zonder in het water te stappen. Kun je dat uitleggen
Het is beide een circulaire ademhaling. Wat ik doe is transformational breath of de verbonden ademhaling in het Nederlands. Er zijn meedere namen voor en bij Wim Hof is het ook een verbonden ademhaling. Dan zijn uitademing en inademing elkaar verbonden. Er zitten geen pazues tussen wat we vaak hebben in het dagelijks leven zit er vaak een pauze na de uitademing. Dus die laten we achterwege. Bij Wim Hof is het een aantal keer en dan krijg je retenties, dat houdt in dat jij je adem gaat inhouden. Dat gebeurt in mijn sessies niet. Dus het is bij mij echt een uur verbonden ademen. Het is zo simpel.
Ik mocht gaan liggen en de sfeer was rustig en sereen en ogen dicht en je begint adem te halen. Dat doe je altijd en dan op die manier die in verbinding is. Ik moest er heel erg aan wennen in het begin. Wat lig ik hier te doen. Als ik daar nu op terug kijk dan, het was voorbij voor ik er erg in had, was ik het hele besef van tijd kwijt. Uiteindelijk toch ook beelden, ideeën gedachten krijgt, die komen zeker op. En goed daar is loslaten een thema. Loslaten, accepteren zoals het is denk ik. Ook voor mij accepteren dat het pad, de weg waar ik aan het wandelen ben dat die brengt wat het moet brengen, dat ik niet hoef te forceren, dat dat vanzelf komt. Ik heb heel bijzonder ervaren.
Ik vroeg me wel af als je er zo naast zit wat gebeurt er met mij want jij zit ook een uur daar te kijken naar iemand die, hoe leg ik dit uit, als een droge vis ligt adem te halen daar naast je.
Dat is dus denk ik maar mijn talent dan over gaat of waarom dit voor mij dit zo ontzettend goed voelt om te doen. Afstemming is eigenlijk het sleutelwoord en wat er voor mij te doen is tijdens zo’n sessie. En wat er gebeurt bij mij is, eigenlijk gebeurt het al voordat ik een sessie in ga dus ongeveer een uur voordat ik een afspraak heb met iemand om de sessie te doen dan merk ik al dat mijn energie gaat veranderen. Dan merk ik dat al mijn persoonlijke stukken eigenlijk verdwijnen en dat mijn energie verandert in een dragende energie. De ruimte, moeilijk om uit te leggen ook dus een hele goede vraag. Het is zelf alsof ik zelf leger wordt zodat er ruimte kan komen voor afstemming op mijn client. Die afstemming dat gebeurt dan ook dus we beginnen dan en we beginnen dan vaak even met een kort gesprek en op het moment dat de klant gaat liggen merk ik eigenlijk al oké we komen dan steeds dichter tot elkaar en dan, ja komt er een moment dat i ik me helemaal in jouw energie afgestemd voel. Daar laat ik me dan helemaal in meegaan. Het is een meditatieve staat van zijn eigenlijk.
Is het een staat van zijn die jou ook verder helpt.
Wel bij het geven, dienstbaar zijn wat voor mij heel belangrijk onderdeel van mijn leven is. In die zin helpt het mij zeker verder ja. Het voelt wel alsof ik, het voelt alsof ik gewoon aanwezig ben. Ik ben aanwezig bij jouw proces op zo’n moment getuigen.
En deelgenoot dan, dit is wat ik meegemaakt heb wat het met mij gedaan heeft. Is dat iets wat je denkt van dat heb ik dan ook gevoeld of ervaren.
Nee, wat er bij jouw gebeurt is voor mij één groot raadsel maar in dat uur zelf in dat moment ik voel niet wat jij voelt. Als jij een bak met verdriet voelt, soms kan ik dat wel voelen of kan ik wel zien, het is niet dat ik dat ik op die manier afgestemd ben het is meer in ja energie, het is aanwezig zijn op dat moment. Ik krijg dat impulsen bijvoorbeeld om een bepaalde drukpunten te gebruiken. Ik gebruik drukpunten op de buik, de borst, benen en armen. Dat is een impuls een ingeving en daar probeer ik zoveel mogelijk naar te luisteren die bewegingen te volgen. Dat zal hopelijk vaak goed zitten en soms zal daar toch mijn persoonlijkheid ook af en toe zich mee bemoeien. Dat is ook vaak precies, dat is ook helemaal de bedoeling. Dat triggert vaak weer iets bij iemand wat dan helpend kan zijn voor het proces.
De podcast is SelfQuest, dus het gaat over die ontwikkeling van jezelf op allerlei fronten. We beginnen met spiritualiteit, adem. Als mensen nu aan het luisteren zijn, waarom zouden ze dit moeten doen.
Ja dat is mijn ervaring is dat dit inderdaad vaak voor mensen een beetje een vaag gebied is, ademwerk. Veel mensen denken dat het een soort meditatie. Dat is niet helemaal onwaar en het is zeker niet hetzelfde als een meditatie. Veel mensen lijken wel geïnteresseerd maar nemen dan toch niet die eerste stap. Voor mij waar ik zou kunnen vergelijken is dat je soms kan je door een ervaring in je leven of door een heel mooi gesprek wat je hebt met iemand kan je ineens zo'n aha moment hebben van ah ja dat ik het nog niet zo gezien heb. Of wat een mooi wat een mooie nieuwe andere manier om dit te zien of om hiernaar te kijken. Zonder beloftes te doen want ik kan er geen beloftes doen wat iemand meemaakt tijdens een ademsessie. Dat is hoe voor mij vaak een ademsessie aanvoelt. Als je een ademsessie uitloopt dat voelt het alsof je een ontzettend goed gesprek hebt gehad met jezelf. Dat je zelf allemaal nieuwe mooie inzicht hebt gegeven en dat je opeens op een andere manier naar dingen kan kijken. Dingen waar je vaak op vast loopt of dat blijft aandienen op dezelfde manier. Soms krijg je dan een hele nieuwe kijk op dingen. Dat kan soms helpen om weer een volgende keuze te maken in je dagelijks leven. Als je een ademsessie uitloopt dan kunnen dingen vaak nog onhelder zijn of onduidelijk, wat heb ik in vredesnaam meegemaakt. Dan zeg ik altijd tegen klanten, vertrouw erop dat je dat je brein die verbanden wel gaat leggen. Dat is waar we goed in zijn. Wat ons brein heel goed kan is de verbanden leggen tussen de lichamelijke of de ervaring in een ademsessie en wat dat in je dagelijks leven, hoe dat je in je dagelijks leven kan helpen.
Wat gaat jou verder brengen?
Ik geloof heel erg in ademwerk en ik ben dat nu steeds meer aan het combineren met beweging en dans. Ik ben me ook heel erg aan het verdiepen in het effect en de body – mind connectie. Hoe zijn lichaam en geest met elkaar verbonden, praten die met elkaar, wat betekent dat en hoe uit zich dat in mijn dagelijks leven, mijn keuzes die ik maak in hoe ik me voel dagelijks. Hoe ik me voel als ik opsta, hoe ik me voel als ik naar bed ga. Het is zo'n magnifieke interessante wereld. Mijn nieuwsgierigheid brengt mij altijd heel ver dus wat mij verder gaat brengen is mijn oneindige nieuwsgierigheid. Die ja, ik ben daarin niet te stoppen.
Wat zijn je dromen voor de toekomst.
O wauw, ik weet niet of ik dromen heb voor de toekomst. Ik wel bijvoorbeeld zeggen dat lijkt me wel mooi om die ene reis te maken of ja ben bezig met het opzetten van mijn eigen bedrijf. Dromen in de zin van hoe ik vroeger droomde dat hoeft niet meer. Alles wat ik graag wil dat doe ik. Misschien heb ik geen dromen maar dat klinkt ook zo weer spannend om te zeggen. Dat klinkt alsof ik geen ambities heb.
Je zegt toch ook je merk opzetten.
Mijn eigen merk in het zakelijk leven ben ik bezig met mijn eigen merk opzetten. Dus ja dus misschien is dat een droom maar dat voelt zo praktisch. Het voelt te praktisch bijna om een droom te zijn maar het is wel een verlangen dus ik heb wel verlangens. Ik heb heel veel verlangens.
Wat ik wel bijzonder vond, we hebben het er straks even over gehad. Je bent in de zakelijke wereld bezig, je werkt in de stevige zakelijke wereld. Het is niet zomaar het stichtingen werk wat jij doet. Die spirituele kant en die toch harde zakelijk kant die lijken toch ver van elkaar af te staan.
Ja en doen ze op veel vlakken ook wel en dat is precies waarom ik het met elkaar combineer. De brug slaan tussen de twee is ook iets waar ik heel veel voldoening uithaal. Dus ik werk als coach in het zakelijk leven met grote bedrijven. Vaak een harde wereld met veel doelstellingen, targets en mensen die heel hard werken iedere dag. Door mijzelf dus daarin te brengen en met al mijn kennis en al mijn wijsheid, breng ik ook iets wat een coach met een minder spirituele achtergrond niet kan, niet zou kunnen brengen. Dan heb ik het heel erg over de menselijkheid en andere kijk op het behalen van doelen. Een andere kijk op talent, andere kijk hoe een team samen te stellen. Ik denk dat ik daar in mijn eigenheid heel erg kan inbrengen.
Kun je daar één of twee korte dingen van noemen dat zijn echt key-points voor mij of dat is waar ik echt wel rekening mee houdt vergeleken met coaches die niet zo spiritueel ontwikkeld zijn. Wat doe je dan echt anders.
Ik maak mijn gesprekken met mijn coachees persoonlijker denk ik. Een voorbeeld, ik heb bij een opdracht bij de politie gehad. Dat is best een harde wereld, er wordt ook veel van ze gevraagd. In plaats van me te richten op wat ieders functie is, dus de titel achter ieders naam en wat ze zouden moeten brengen. Ben ik het gesprek met alle coachees aangegaan en heb ik ze gevraagd wat is nou jouw talent. Wat is nou echt jouw talent. Hetgeen waar jij moeiteloos ontzettend blij van wordt maar waar jouw team ook ontzettend blij van wordt. Dus voor de een is dat de sfeermaker. Voor de ander is dat ik kan heel goed het overzicht bewaken. Voor weer iemand anders is dat ik ben een kei in altijd op het goede moment voor de goede persoon klaar staan. Dus de persoonlijkheid van de talenten ook ontdekken, mensen dat zelf laten ontdekken. Op die manier mensen in een team in hun kracht zetten. Want alles wat er aangeleerd is door opleiding en trainingen is natuurlijk fantastisch. Hoe ga je nu van mens tot mens met elkaar werken en hoe kan je door de menselijke kwaliteiten die iedereen heeft nu een goed functionerend team neerzetten. Mijn werk zit, mijn stempel zit heel erg op het gedragaspect. Mijn missie in het leven is om mensen te herinneren aan hun talent en het grote geschenk dat ze eigenlijk zijn op het moment dat ze hier op aarde komen. Dat vergeten we, en ik hoop af en toe wat mensen daar aan te herinneren hoe ontzettend fantastisch ze zijn.
Laten we naar de afronding gaan. Ik heb mijn bibliotheek op mijn website en ik wil van jou graag weten welk boek ik daar aan toe moet voegen.
Misschien heb je dit boek er al instaan maar Liefdesbang van Hannah Cuppen. Dat is een hele interessante dit boek gaat over liefde en gaat vooral over relaties, liefdesrelaties, waarin het spel van bindingsangst en verlatingsangst uitgelegd wordt. Dat heet dan de liefdesbange dans en ik heb daar recentelijk ontzettend veel uit geleerd uit dat boek. Ik kan ook heel erg zien hoe die liefdesbang die ik met partners heb ervaring in mijn verleden hoe ik dat in mijn zakelijke relaties tegen kom op een andere manier uiteraard. Ook hoe ik in leven sta, hoe ik mijn sport doe, hoe ik mijn leven leid daar kan ik al die patronen ook in terug zien. Het is niet alleen als je een relatie of relatieproblemen hebt of in relatie zit interessant boek maar gewoon interessant over wat hechtingsproblematiek in je leven doet en brengt.
Liefdesbang van Hannah Cuppen. Komt op mijn website kun je die vinden www.jeroenvanlierop.nl Heel veel meer informatie komt er staan ook allerlei informatie over mijn fantastische gast van vandaag, Claudia Baur van Moedwerk. LinkedIn, Instagram, we zullen de gegevens delen. Nog twee vragen, nog echt de laatste vraag en daarna een opening. Wat moet ik de volgende gast zeker vragen.
Ja ik ben wel benieuwd wat jouw volgende gast zijn of haar echte talent is. Dus niet aangeleerd talent maar natuurlijk talent. Wat is je natuurlijke talent. Wat is nou echt je natuurlijk talent. Ieder mens heeft dit en het is iets wat zo ontzettend vanzelfsprekend is dat je vaak niet weet dat dat jouw grootste talent is.
Ben je erachter voor jezelf. Ja ik herinner mensen aan hun grootheid, een uplifter ben ik, ik wil graag mensen omhoog liften. En vreugdevuur, vreugde breng ik.
De laatste is meer een vraag, opening, uitnodiging om te zeggen wat er nog gezegd moet worden.
Er komt niets, dan is het gezegd. Namasté